De PVV kreeg bij de gemeenteraadsverkiezingen een behoorlijk pak slaag. Maar toch komt de nummer 10 van de lijst in de raad: beroepshagenees Henk Bres. Dankzij voorkeurstemmen. “Ik heb altijd gezegd: ‘Als de mensen me kiezen, ga ik in de raad ook’. Dat ben ik aan ze verplicht.” Tien vragen aan Henk Bres van zijn biograaf Jan Dijkgraaf.

Had je het zelf eigenlijk verwacht, Henk? “Corretje wel. Die zei steeds: ‘Ik heb er een goed gevoel over’. Maar ik niet echt. Ik loop natuurlijk moeilijk, dus ik heb maar twee keer kunnen flyeren. En verder heb ik via internet campagne moeten voeren. In Loosduinen en Duindorp zeiden de mensen wel dat ze op me gingen stemmen, maar je moet het altijd eerst nog maar zien hè?”

Zie je niet op tegen werken, na al die jaren hangen op de bank en af en toe een schnabbel? “Hahahaha, lul. Ik ben op de achtergrond al een tijdje bezig hè. We kwamen elke maandag al bij mekaar en die campagne was toch ook werk. Vrijwilligerswerk, maar dat moet ook gedaan worden. Het heeft er nog lang om gehangen of ik überhaupt op de lijst kon, want je moet bij de PVV een Verklaring Omtrent Gedrag, zo’n VOG hebben. En dat duurde nogal lang bij mij. Dus Karen Gerbrands, de lijsttrekker, vroeg of het nog wel goed kwam. Anders mocht ik niet op de lijst. Maar ik heb ‘m wel gekregen. Mooi hè, Henk Bres die een verklaring van goed gedrag krijgt. En dat ie straks opeens 2300 zoveel euro per maand gaat verdienen. Daar doe je het niet voor, want geld heeft mij nooit geïnteresseerd, maar voor Corretje vind ik dat wel fijn.”

Je lijsttrekker zei dat je er recht op had, maar ze klonk niet heel enthousiast over je voorkeurszetel. “Morgen gaan we praten over hoe we het gaan invullen. Maar denk jij dat ze willen dat ik mijn zetel afsta en buiten de raad voor ze actief blijf? Echt? Nee, Geert Wilders heeft persoonlijk op mij gestemd, dus dat zou raar zijn. Ik heb wel steeds gezegd dat ik in de raad mijn eigen ding wil doen. Dag en nacht ouwehoeren over ABN Amro ofzo, daar ligt niet mijn kracht. Die meer dan 1800 mensen hebben op me gestemd omdat ze net als ik willen dat Den Haag veiliger wordt, dat wijven over straat kunnen lopen zonder nagefloten te worden – of erger. En dat ga ik ook doen, honderd procent.”

Over vrouwen op straat gesproken. Ben jij net als de in de Schilderswijk bestolen burgemeester Krikke ook weleens op de verkeerde tijd op de verkeerde plek? “Stom gelul was dat. Zij was op de goede tijd op de goede plek. Die randdebielen die haar beroofden, díe waren op de verkeerde tijd en plek. Of het nou Chinezen waren, of blauwen, of Papoea’s, of Marokkanen of blanke Nederlanders, díe horen niet op straat. En het is wel gek hè, ze heeft geen klap voor d’r harses gehad, ze is niet blind geslagen, ze weet precies dat die dader 1 meter 82 was, maar één ding zag ze niet: de huidskleur. Dan weet je toch genoeg? En het dan ook nog in de doofpot stoppen tot na de verkiezingen... Waarom? Je hoeft echt niet gestudeerd te hebben om dat te snappen.”

Kun jij zonder beveiliging over straat in Den Haag? “Nee. De Schilderswijk kan ik echt niet in. Als ik er doorheen moet rijden, voel ik me al niet lekker. Niet eens zozeer omdat ik denk dat ik omgelegd word. Maar ik hoor gewoon niet graag dat dat uitschot mijn ‘kankermoeder in haar kont gaat neuken’. Het lieve mens is al een tijdje dood, maar het is gewoon kut. En beheers je dan maar eens. Dus ook daarom kom ik daar niet.”

Je wordt sinds je gekozen bent weer dagelijks geconfronteerd met je eigen tweet over ‘fucking cancer moslims’. Spijt van die tweet? “Ben jij lekker? Die wordt uit z’n verband gehaald. Ik twitterde dat, toen er een filmpje verscheen van een beest dat over een boomtak lag en dat met een eind hout de touwtering werd geslagen door een paar van die soepjurken op sandalen. Als ik zoiets zie, kan ik een week niet slapen. En ja, die gasten die dat doen, vind ik dan fucking kankermoslims. En geloof mij nou: een goed geïntegreerde moslim doet zoiets niet.”

Blijf je zeggen wat je altijd zei nu je in de gemeenteraad komt? “Ik ben niet te veranderen. Hagenezen gebruiken nou eenmaal het woord ‘kanker’. Mijn hele familie is overleden aan kanker en Corretje heeft kanker, maar dan ga je daardoor je eigen taaltje toch niet afleren. Dat zou hypocriet zijn. En ik gebruik het echt niet zo vaak.”

Ik doelde meer op dat ‘minder, minder, minder’. “Minder dierenmishandelaars. Minder misbruikers. Minder jihadisten die terugkomen uit Syrië. Minder gelukszoekers die maar huizen en geld krijgen terwijl onze jongeren hier geen huis krijgen. En ook minder NIDA-raadsleden, ja. Ik heb die lijsttrekker gezien. Die gaat in debat in zo’n jurk en op sandalen. Dan denk ik: kanker een eind op, gek. En dan blijkt ie in de praktijk best een aardige gozer te zijn. En dan weet je: dat zijn juist de gevaarlijkste. En niet te vergeten: minder Sylvana. Als die praat, komt er stront uit. Racisme zus, racisme zo. Maar over de moord op de blanke boeren in Zuid-Afrika hoor ik haar niet. Joh, wat is Sylvana nou? Ik ben ook niks, maar ík verbeeld me ook niks. Zij denkt even te kunnen bepalen dat Zwarte Piet verdwijnt. Een prachtig mooi kinderfeest verkankeren, dát kan ze.”

Stel: bij je installatie als raadslid zitten Fortuyn-moordenaar Volkert van der Graaf en pedosekseel Marthijn Uittenbogaard van de door jouw actie verboden pedoclub Martijn op de tribune om je na afloop te kunnen feliciteren. Is er dan voor mensen zoals ik, die  ver weg wonen, een livestream? “Je denkt toch niet dat ik die twee in de raadszaal iets aandoe? Dan ga ik netjes naar de beveiliging en vraag ik ze om die twee heren te verwijderen. Ik vraag er wel bij of ze ze even voor me vasthouden, zodat ik een beetje met ze kan praten. Dat lijkt mij heel gezellig.”

En dan maak je ‘een vloggie’? “Ik heb zo’n kankerhekel aan die vieze gore smerige bloedlijers die kleine kindjes misbruiken. Maar ook aan een regering en een gemeente die het gedogen dat er kindbruidjes zijn in ons land. En die Volkert en Marthijn die komen niet, die zijn wel wijzer. Maar aan die kindbruidjes in Den Haag kan ik als gemeenteraadslid wél wat doen. Dat ben ik verplicht aan de mensen. Ik ga niet in de raad voor Henk Bres, maar voor de mensen die dit land naar de verdommenis zien gaan.”

Tekst: Jan Dijkgraaf

Schrijver/journalist Jan Dijkgraaf is onder meer bekend als de biograaf van Henk Bres.