De Haagse schrijfster Jill Stolk is woensdag op 69-jarige leeftijd overleden. Bij haar werd enkele maanden geleden alvleesklierkanker geconstateerd. Jill Stolk was sinds 2015 weduwe en had twee zonen.

Jill Stolk werd in 1949 geboren in Hilversum, maar woonde het grootste deel van haar leven in Den Haag. Zij volgde een opleiding tot muziekpedagoog aan het Koninklijk Conservatorium. In 1983 debuteerde ze als schrijver met haar roman ‘Scherven van Smaragd’ bij de kleine Haagse uitgeverij Moesson. In Indische kringen werd het boek als controversieel beschouwd, omdat de schrijfster onomwonden aangaf hoe veel Indische mensen van de eerste generatie hun afkomst verloochenen, onder een minderwaardigheidsgevoel gebukt gaan, de zon vermijden om te voorkomen dat ze nog donkerder worden en hun kinderen leren vooral bescheiden te zijn en niet op te vallen.

Jill Stolk werd een uitgesproken representant van de tweede generatie Indische schrijvers; geboren in Nederland in een Indisch milieu, net als Adriaan van Dis, Marion Bloem en Alfred Birnie. Na haar debuutroman publiceerde ze bij Nijgh & Van Ditmar de roman ‘Onder de blauwe sarong’ (1986), haar gebundelde NRC-columns ‘Kleurverschil’ (1988) en de roman ‘De zwijgende vader’ (1992). Belangrijke thema’s in haar werk zijn: bewustwording van de eigen culturele identiteit, het anders zijn, de trauma’s van ouders met een verleden in het Jappenkamp en discriminatie. In ‘Scherven van Smaragd’ beschreef ze onder meer haar eigen ervaring op de kleuterschool, waar ze als enig donker getint kind bij het klassikaal zingen van ‘Moriaantje zo zwart als roet’ altijd midden in de kring de rol van dansend Moriaantje moest vervullen.

Jill Stolk was actief op meerdere fronten. Zo ontwikkelde ze muziekmethodes voor kinderen en interviewde ze gedetineerden voor de bundel ‘Beste groeten uit de bajes’ (1984). Ze was ruim tien jaar als recensent van Indische literatuur verbonden aan de kunstredactie van de Haagsche Courant. Voor de culturele manifestatie Indische Zomer schreef zij in 2005 een reeks Indische portretten. Eerder al had zij interviews met representanten van de eerste generatie Indische Nederlanders gebundeld onder de titel ‘Indië was alles. Alles’ (1996), een boek dat door Rob Nieuwenhuys werd omschreven als ‘een boeiend document humain’. Ze was een jaarlijks terugkerende gast op de Pasar Malam/Tong Tong Fair in diverse rollen. Naast haar schrijverschap en journalistieke werk, was Jill Stolk tot aan haar ziekbed actief als muziekdocent en als yoga-lerares.